بررسی سطح سرمی اینترلوکین-۱۷ در بیماران مبتلاء به انفارکتوس حاد میوکاردو آنژین ناپایدار صدری

زمینه و هدف: فاکتورهای خطر جدیدی به خصوص  واکنش های التهابی و فاکتورهای ایمونولوژیک برای بیماری های قلبی- عروقی معرفی شده اند. لذا، در این مطالعه میزان سرمی اینترلوکین – 17 (il-17) در بیماران مبتلا به بیماری های ایسکمیک قلبی (شامل بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد و بیماران مبتلا به آنژین ناپایدار صدری) و افراد سالم بررسی می گردد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی، نمونه های سرمی از 3 گروه شامل 30 بیمار مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد (acute myocardial infarction-ami)، 30 بیمار مبتلا به آنژین صدری ناپایدار (unstable angina-ua) و30 فرد سالم جمع آوری و از نظر میزان سرمی il-17 با روش elisa مورد بررسی قـرار گرفتند. یافتـه ها با استفاده از آزمون های anova و t-test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: میانگین میزان سرمی il-17 در بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد (ami)، آنژین صدری ناپایدار (ua) و افراد گروه کنترل به ترتیب pg/ml  2/1±68/6، pg/ml 01/1±48/5 و pg/ml 6/0±07/2 (pg/ml ـ پیکوگرم در هر میلی لیتر) تعیین گردید. آنالیز آماری نشان داد که میانگین میزان سرمی il-17 در بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد (ami) و آنژین صدری ناپایدار (ua) به طور معنی داری از افراد گروه کنترل بالاتر است(به ترتیب با 005/0 p< و 04/0 p<). میانگین میزان سرمی il-17 در کل بیماران مبتلا به بیماری های ایسکمیک قلبی (شامل مجموع بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد و آنژین صدری ناپایدار) نیز pg/ml 79/0. ±  08/6 تعیین گردید. اختلاف میانگین میزان سرمی il-17 بین بیماران مبتلا به بیماری های ایسکمیک قلبی و افراد سالم نیز از نظر آماری معنی دار بود (002/0 p<). لازم به ذکر است که اختلاف میانگین میزان سرمی il-17 در بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد (ami) و آنژین صدری ناپایدار (ua) از نظر آماری معنی دار نشد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که میزان سرمی il-17 در بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد و آنژین صدری ناپایدار که به طور معنی داری از افراد سالم گروه کنترل بالاتر است. لذا مکانیسم های وابسته بهil-17 ممکن است در پاتوژنز بیماری های ایسکمیک قلبی شرکت نمایند.